- liniowe - program jest ciągiem instrukcji języka programowania. Nie ma instrukcji warunkowych i nie wyodrębnia się podprogramów.
- struktularne - program ma odpowiednią strukturę, można wyodrębnić deklaracje (modułów, zmiennych i stałych), definicję podprogramów oraz bloki instrukcji, w tym sterujące wykonaniem programu (warunkowe, iteracyjne). Każda zmienna ma swój ściśle określony typ.
- modularne - jest to rozszerzenie podejścia proceduralnego, w którym powtarzające się w programie ciągi instrukcji zapisuje się w postaci procedur i funkcji, nadających się do wielokrotnego wykorzystania. Procedury i funkcje zebrane są w modułach, które zapisane są pod unikatową nazwą i mogą być wykorzystane w wielu programach.
- obiektowe - program jest definiowany jako zbiór obiektów, które posiadają określone właściwości (związane z obiektem dane) i metody (operacje, jakie można na obiekcie wykonać)
- zdarzeniowe - podobnie jak w programowaniu obiektowym, program to zbiór obiektów, jednak kolejność wykonywania instrukcji programu zależy od zaistnienia określonych zdarzeń (naciśnięcie przycisku, wprowadzenie danej, upływ czasu.
2. Programowanie zstępujące i wstępujące:
- Programowanie zstępujące - "z góry do dołu" polegające na zdefiniowaniu problemu ogólnego i podzielenie go na podproblemy, które są dzielone na jeszcze mniejsze podproblemy łatwe do rozwiązania.
- Programowania wstępujące - "z dołu do góry" polega na rozwiązaniu elementarnych problemów, które składa się w całość prowadzą do rozwiązania problemu.
3. Zalety stosowania podprogramów - procedur i funkcji:
- dzielenie zadania na mniejsze części
- zwiększenie czytelności i przejrzystości programu
- skrócenie programu - fragmenty programu które się powtarzają, są wyodrębnione w postaci podprogramów
- łatwiejsze wyszukiwanie błędów
- łatwiejsze poprawianie programu
- możliwość programowania zespołowego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz